Rektor w latach 1984-1990 i 1996-2002. Na uczelni pracował w latach 1983-2002.
Urodził się12 listopada 1932 r. w Mikaszewiczach na Kresach Wschodnich. Stopień doktora nauk medycznych otrzymał w 1963, doktora habilitowanego w 1971, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1982 r., a profesora zwyczajnego w 1990 r. Pracę zawodową rozpoczął w Akademii Medycznej we Wrocławiu, w której pracował w latach 1954–1973. W 1973 r. przeniósł się na Górny Śląsk, gdzie początkowo był zatrudniony w Ośrodku Kardiologicznym Śląskiej AM w Zabrzu, a następnie, w latach 1973–1976w Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach.
Był dwukrotnie rektorem AWF we Wrocławiu: w latach 1984–1990 i 1996–2002. W sumie przez cztery kadencje. Doprowadził do uzyskania pełnych praw akademickich (nadawania stopnia doktora habilitowanego) przez Wydział Wychowania Fizycznego i praw do nadawania stopnia naukowego doktora przez Wydział Fizjoterapii. Otworzyło to nowy rozdział w historii Akademii. Był to także okres dynamicznej rozbudowy Uczelni, która wzbogaciła się o nowe obiekty sportowe i dydaktyczne.
Profesor był inicjatorem i twórcą polskiej szkoły krioterapii, dzięki czemu wpisał się na stałe do historii polskiej i światowej rehabilitacji. Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i organizacyjną otrzymał 11 nagród ministrów różnych resortów, a w 1999 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Był wyróżniony Laurem Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.
Po ciężkiej i długotrwałej chorobie zmarł 10 czerwca 2011 r. Jest pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu.
Źródło:
- Kulmatycki Lesław (oprac.) Księga profesorów Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, Wyd. II, AWF Wrocław, 2016.
